De lieve reus Nemo is er niet meer...

Het verhaal van Nemo geschreven door Katinka en Marco (de eigenaren)

Na een slechte start in de straten van Istanbul (Turkije), de goede (medische) zorg door vrijwilligers daar, is hij als 1-jarige puber naar Nederland gekomen.

Na een lange zoektocht door het asiel is hij uiteindelijk bij ons terecht gekomen. Hij was toen inmiddels 2 jaar.

Nemo & Lizzy

Nemo was een bijzondere hond, heel gevoelig, een rugzak uit het verleden en een stevig karakter. Maar wat was hij geweldig! En voor ons een grote knuffelbeer.

We hebben veel met hem ondernomen. Wandelingen met soortgenoten (Anatolische herders), met een klein groepje hondenvrienden spelen op de Maasvlakte, (kampeer)vakanties, lekker thuis in de grote tuin, enzovoort.

Na ongeveer anderhalf jaar hebben we een speelkameraadje gezocht en Lizzy, een toen 3-jaar oude Golden Retriever, geadopteerd.

Plotseling....

Op 29 januari 2025 hebben we plotseling afscheid van hem moeten nemen. Precies 2 weken voor zijn 9e verjaardag. Hij was toen bijna 7 jaar bij ons.

We waren hier nog niet op voorbereid. Wel hadden we altijd al het idee dat hij niet oud zou worden, maar zo’n plotseling overlijden hadden we niet verwacht.

Afscheid van Nemo door Lizzy (Nemo's maatje)...

Eerst heb ik Lizzy naar buiten geroepen, zodat zij hem kon zien en ruiken. Ze bleef wel bij hem uit de buurt, ging niet bij hem snuffelen. Maar ze kwam naar ons met haar speeltje. We hebben haar in elk geval de kans gegeven om afscheid te nemen van Nemo.

Daarna hebben we hem uit de tuin getild en in huis in zijn mand gelegd.

Tja, en dan....

Dan moet je keuzes gaan maken en in actie komen: cremeren of resomeren.

We hebben gekozen voor resomeren (watercrematie). Ook omdat Monika van Spirit for Animals goede ervaringen en samenwerking heeft met het dieren uitvaartcentrum (DUC) in Goes waar deze resomatie plaatsvindt. Daar konden we eind van diezelfde middag al terecht. We hebben Nemo in zijn mand meegenomen. Zo hebben we hem uit het asiel gehaald en zo hebben we hem weggebracht.

De ceremonie & het afscheid

We hebben samen de mand vanuit huis naar de auto gedragen. Een mooi moment. Erg waardevol. Daarna, samen met Lizzy, naar het uitvaartcentrum. Wat een fijne ontvangst, zo respectvol. Nemo werd mooi opgebaard, in een nis met een prachtige foto op de achtergrond en aan weerszijden van de baar, kaarsen. Daar kregen we alle tijd om afscheid te nemen. Zo fijn.

Thuis hebben we de pootafdruk, het haar en de tanden bij zijn foto gezet, samen met een kleine urn met zijn naam.

Herinneringen...

Na een kleine week konden we de resomatieresten ophalen.

Ook zijn chip en zijn hoektanden waren bewaard gebleven. We hadden ook een pootafdruk laten maken en kregen een buisje met een pluk haar mee. Allemaal mooie herinneringen....

Ook voor de urn hebben we gekozen voor een Turkse stijl. Uit respect voor zijn afkomst. Hij was “onze Turk”.

We gaan nog wat resten uitstrooien in de tuin en op de Maasvlakte, waar we graag kwamen met hem. Dat doen we als de tijd daar rijp voor is.

In de tuin hebben we mooi steker waar een hartvormige leisteen aan hangt, met daarop zijn naam, geboortejaar en sterfjaar. Daarbij staat een solarlamp in Oosterse/Turkse stijl.

Steun...

Van veel mensen kregen we blijken van medeleven in de vorm van kaarten, bloemen, berichtjes enz. Dat heeft ons erg goed gedaan. Ook er over blijven praten is fijn. We wandelen nog steeds met de Anatolen vrienden. Dat doet ons ook goed.

Nemo heeft een mooi afscheid gehad.

We zullen hem niet vergeten.

RIP Nemo 12-2-2016 - 29-1-2025